Een zomers weekend, een vol huis. De meeste kinderen gingen aan het eind van de dag weer naar huis maar twee van hen bleven slapen. Ik besloot te verhuizen naar een kamer tussen hen in en maakte me op voor een onrustig nachtje.De buurman links van mij kan door zijn spasme ‘s nachts onverwachts harde geluiden maken.

De buurman rechts van mij heeft een zeer belangrijke levensopdracht namelijk: praten.Hij kwijt zich dapper van zijn taak. Hij ratelt en kwebbelt de hele dag door. Op antwoorden rekent hij meestal niet. Daar gaat het ook niet om. Hij praat en dat is voor hem voldoende. Om geen tijd te verliezen gaat hij er ‘s nachts mee door.Het was al ruim na middernacht toen buurman links zich overgaf aan zijn slaap. Hij is niet dagelijks bij ons dus al deze verwennerij moet je ruimschoots uitbuiten. Na ieder liedje en ieder ” Nou lekker slapen hoor ” beloonde hij mij met een stralende glimlach om vervolgens weer zo te gaan pretletteren dat ik er zeker van was dat mijn opdracht, in ieder geval niet direct, zou worden opgevolgd.

Maar nu was het dan rustig.

Het gekwebbel van de buurman rechts kon mij niet uit mijn welverdiende slaap houden. Om 4.30u werd ik gewekt door buurman rechts. ” Er is een probleem” Ik probeerde dapper mijn ogen open te krijgen

” O ja?”

” Een probleem?”

” Ja, ik ben bang”

“Aha…..en nu?”

“Weet niet.”

” hmmm”

” Een verhaaltje…..?”

” Weet niet”

” Een extra knuffel…?”

” Weet niet”

“Reuzebeer in bed…?”

” Weet niet”

” Een liedje…?”

” Weet niet”

” Enge dieren verjagen….?”

” Weet niet”

Het zag er niet naar uit dat mijn voorstellen op zich enig effect zouden hebben maar als ik alles uit de kast zou halen maakte ik een kans. Dus heb ik eerst alle enge dieren uit de hele kamer verjaagd en vooral de Grote Mensen Haai die helaas een voorkeur heeft voor het verste hoekje onder het bed. Daarna heb ik een verhaaltje verteld wat gelukkig nu net deze keer ging over de Grote Mensen Haai en hebben we samen een liedje gemaakt over…..je snapt het al…. Reuzebeer is helemaal niet bang voor Grote Mensen Haaien dus die kon wel bij buurman rechts in bed slapen. Nog een knuffel…..”Nou lekker slapen hoor”

Tien minuten later stond hij weer naast mijn bed.

Het had niet geholpen helaas.

Bij mij in bed slapen dan maar?

Jaaaaah, dat zou wel eens een goed idee kunnen zijn. Dus lag ik even later naast een zacht ( nou ja….zacht…..) ratelend jongetje die alles moest vertellen over de Grote Mensen Haai en over de kippen en … “Heh, die kip slaapt in het raamkozijn” Met een snoekduik plofte hij op mijn buik om het nog beter te kunnen zien.

“En kijk, de bok is ook al wakker…en…in de verte zie ik de pauw…”

Ondanks mijn waarschuwingen werd het geratel steeds luider.

Zucht….dit ging niet werken.

Ik zag de bui al hangen. Nog even en buurman links werd ook wakker en, nog erger,met hem het hele huisgezin.

” Ik heb een idee….zullen we avonturen gaan beleven?”

Avonturen……ja….buurman rechts is gelijk enthousiast…..avonturen……!

We slopen zachtjes fluisterend ( nou ja…..fluisterend…..) naar buiten en sloten behoedzaam de staldeuren. De dieren lagen ons slaperig aan te kijken, zelfs de hanen hadden nog geen zin om te kraaien. Maar wij waren wakker! Het was 5.30u toen ik met een ratelend jongetje naast mij en 2 enthousiaste honden voor mij, buiten de zondagrust liep te verstoren. We zagen hazen wegrennen, keken naar de ooivaars die luid klepperend op hun nest stonden, verdwaalden in het maïsveld en vonden elkaar gelukkig net op tijd terug. Nog net, net…. voordat de Grote Mensen Haai ons zag. Wat een mazzel!

We ontdekten waar de grote moeder ree geslapen had en waar het kleine baby reetje gelegen had. En we beklommen de grote berg (nou ja….grote……). Voor mij uit rende buurman rechts naar boven. Daar bleef hij stokstijf staan.

“Ooooooooh…..kijk eens wat ik hier gevonden heb…….”

Hij sloeg zijn handen voor zijn ogen.

” Kijk eens wat hier is…..de oceaan…DE oceaan…….DE OCEAAN!!!”

Van blijdschap zakte hij op zijn knieën………

” Kijk dan……dat ik dat nou zou maar gevonden heb…..hier op de Plusboerderij…….en ik wist nergens van……de oceaan”

Ook ik was stom verbaasd. De oceaan, zomaar in mijn eigen wei, zonder dat ik dat wist…….na al die jaren…….zomaar ontdekt…door buurman rechts….…ik was er stil van.

Even stil oké maar nu moest er actie ondernomen worden. Want nu wisten we dat hier de oceaan lag maar waar was de Noordzee? Lag die aan deze kant of aan de zijkant of aan de overkant. Het was belangrijk om te weten want in de Noordzee was de Grote Mensen Haai. Dus tja….dat moest uitgevonden worden. We konden niet anders dan rond de oceaan lopen om dat te onderzoeken. Hoewel……bij nader inzien was lopen niet zo’n goed idee. Immers, als we zonder het te weten bij de Noordzee kwamen en de Grote Mensen Haai zag ons……ja dan werd het heel gevaarlijk. We konden daarom beter kruipen door het hoge gras. Kruipen en dan zo diep mogelijk, anders werden we gezien!

Voorzichtig kroop ik zo diep mogelijk door het hoge gras achter buurman rechts aan. Achter mij liepen de honden. Die hoefden niet te kruipen. De grote mensen haai lust geen dieren. Wel knap mazzel trouwens!

Een hele tijd later (nou ja…..hele tijd….) waren we weer terug waar we begonnen waren. We waren de Noordzee niet tegen gekomen….wat nu?

” Stom,stom,stom……natuurlijk zijn we de Noordzee niet tegengekomen…..stom, stom, stom……de Noordzee ligt helemaal niet aan de rand van de oceaan. Niet aan de overkant, niet aan deze kant….De Noordzee ligt er midden in”

Aai……dat ik dat ook al niet wist. Wist ik eerst niet van de oceaan, nu niet van de Noordzee….ik maakte niet zo’n hele goede beurt vandaag. Misschien kwam het dat het zo vroeg was??

Nee, ik kon niet op clementie rekenen. Buurman rechts was immers net zo vroeg wakker geworden als ik. En eigenlijk zelfs nog een ietsje pietsje vroeger. En hij wist het wel van die Noordzee. En hij had zelfs de oceaan gevonden….en ik in al die jaren niet……nee het kon niet komen van het vroege opstaan. Het moest zijn dat ik op school niet goed had opgelet……Aaai……. Maar het kwam wel goed uit…dat de Noordzee in het midden van de oceaan lag. Want de Grote Mensen Haai woont in de Noordzee en niet in de oceaan. Dus nu kon die akelige haai nooit bij ons komen, immers dan zou hij door de oceaan moeten en dat kon niet want daar was geen Noordzee.

Mooi!

Klaar!

Opgelost!

Nog even hebben we gekeken naar de Grote Mensen Haai die steeds stiekem probeerde naar boven te komen. Maar wij zagen hem wel, de gemenerd. Hij maakte namelijk kleine belletjes en die werden kringen. Gelukkig wist hij dat zelf niet dus had hij niet door dat wij hem bespiedden.

Maar nu werd het tijd om naar huis te gaan.

We floten de honden terug die nog steeds op zoek waren naar de Grote Mensen Haai. Vertelden hen van onze ontdekking, bedankten hen voor hun hulp bij het zoeken en maakten ons klaar voor de terugreis.

We liepen langs de slaapplek van de reeën, zagen de hazen wegrennen, bekeken de klepperende ooievaars, verdwaalden in het maïsveld en vonden elkaar gelukkig ook weer terug. Thuis was alles nog rustig. We besloten de anderen te verrassen door vast de dieren te verzorgen en naar buiten te laten.

Toen was het 8.00u. Tijd om iedereen wakker te maken. Want ook zij moesten het grote nieuws weten. Dat de oceaan achter de berg lag en dat daar in het midden de Noordzee was. Maar vooral……dat in de Noordzee de Grote Mensen Haai zwom (we wisten het zeker…we hadden het met eigen ogen gezien!) en dat niemand daar dus meer bang voor hoefde te zijn want hij kon lekker niet door de oceaan……omdat dat geen Noordzee was!

” Weet je….?”

” Ja……”

” Ik hoor nu eigenlijk ook bij de Plusboerderij. Nu ik dat zo gevonden heb met die oceaan en zo…”

” Ja, zit wat in”

” Ja want ik heb jullie nu beschermd tegen de Grote Mensen Haai”

” hmmmm”

” Ik zou hier wel kunnen blijven wonen!”

“….….zou kunnen ja………”

Een halve seconde stilte….

” Maar kijken jullie wel ‘home video’?”

” Nou nee, eigenlijk niet”

” O…..”

” Nee, dan doe ik het toch maar niet!”

“Wat niet….?”

” Nou, bij jullie wonen, want zo zonder ‘home video’………”